Mad as hell – Nederlands ondertiteld

One thought on “Mad as hell – Nederlands ondertiteld”

1. Ik heb licht gemengde gevoelens bij dit soort filmpjes, leuk bedacht in elkaar gezet, maar er wordt mijns inziens meer van ons gevraagd dan het enkel van de daken te schreeuwen hoewel het uiteraard prima en zinvol is ons middels onze stem te verbinden met elkaar.
   Ik hoor hier echter opnieuw een afhankelijke roep naar iets ‘buiten’ ons.
   Een roep gehoord te worden en dat zal niet gebeuren.
   Die tijd is voorbij.
   We zullen moeten leren luisteren naar de roep binnen onszelf!
   Een roep die we als kind stilletjes of luidkeels gedaan hebben en toen heel vaak niet of nauwelijks gehoord zijn.
   Wanneer wordt de mens werkelijk verantwoordelijk voor zijn eigen leven i.p.v. een afhankelijkheid in stand houden van ouders, partner, buren, godsdienst, medemens en overheid?
   Wanneer gaat de mens erkennen dat we praktisch allemaal een volwassene zijn met een verborgen, schreeuwend en angstig kind in ons dat roept en schreeuwt om bestaansrecht, gehoord en gezien worden, erkenning, vol oude angsten, twijfels, afhankelijkheid, schuld en schaamte.
   Dat innerlijke kind wordt door de meesten van ons niet gezien, gehoord of onderkend en mogelijk zelfs uitgelachen door onszelf.
   Iets wat ieder van ons als kind wel eens ervaren heeft en vervolgens diep weggestopt onder een laag van overtuigingen.
   De mens heeft zichzelf in de steek gelaten en is geheel op de buitenwereld gericht geraakt in de hoop alsnog te krijgen hetgeen het als kind ontbeerd heeft.

   Het is nog maar het allerprilste begin waar we in verzeild zijn geraakt.
   Er staat ons nog heel wat te wachten en denk niet dat er steun valt te verwachten van een overheid.
   We gaan sowieso niet meer terug naar het ons vertrouwde ‘normaal’.
   Het is een drogreden en fictie dit te blijven geloven en waarschijnlijk voelt iedereen dat diep in zijn hart ook op zijn klompen aan.
   Die tijd is voorbij.

   We zijn op weg naar een nieuwe beschaving hetgeen jaren terug nog ‘De Nieuwe tijd’ ofwel de ‘New Age’ genoemd werd.
   Helaas groeide dit uit in een andere vorm van de ons bekende religies.
   We droomden van vrede, liefde en licht en velen onder ons leven nog steeds die droom.
   Alles zou mooi worden en zou komen door iets of iemand buiten ons.
   Wie kent het nog?
   21 December 2012! De grote verwachtte omkering.
   En maar zoeken en hopen op een oplossing en geluk buiten ons.
   Iemand of iets dat ons gelukkig gaat maken.
   Dromen waar echter wel iets voor gedaan moet worden, waaraan gewerkt moet worden en waar we door de eeuwen heen niet aan zijn toegekomen.
   Nu is er dé kans en dé tijd.
   We kunnen er ook bijna niet meer omheen door waar we nu middenin zitten.
   We worden er haast toe gedwongen.
   Niet goedschiks dan….
   We bleven als volwassen mens zijnde reageren als afhankelijke kinderen van ouders en deze ouders reageerden eveneens als afhankelijke kinderen van hun ouders.
   Generatie na generatie na generatie.
   Slachtoffer, hulpbehoevend, gehoorzaam, luisterend, onderdanig en afhankelijk van ouders, onderwijs, leraar, goeroe, pastoor, chef, wetenschap, arts, agent, boeken, maatschappij en zoals nu blijkt met name van een overheid die alle onverwerkte, ver weg gestopte jeugtrauma’s over ons lijkt uit te storten.
   En wanneer gaan we kijken en onderzoeken in onszelf?
   Volwassenen die hun liefdevolle of liefdeloze ouders hebben ingewisseld tegen een (liefdeloze)overheid die beloofde voor je te zorgen en waarop je kon vertrouwen…
   Hoe kan het dat wij massaal slachtoffer en afhankelijk zijn geworden van die kleine club mensen die de hele wereld in haar greep heeft?
   Welke spiegels houden zij ons voor en hebben zij ons al jaren voorgehouden en waarom keken we niet eerder in die spiegel?
   Hoe wakker was de mensheid dat dit kon gebeuren en welke lering kunnen wij alsnog hieruit trekken?
   Er was vóór de corona uitbraak al heel veel mis maar we wilden het niet zien want alles leek toch redelijk goed te functioneren?
   We hadden brood en spelen waarmee we onszelf in slaap hielden gesust.
   Maar niets bleek minder waar.
   Nu wordt er werkelijk iets van ons gevraagd.
   Er wordt op onze deur gebonkt!
   Word wakker voor de innerlijke, creatieve, ook soms duistere krachten in ons die gekend en geaccepteerd willen worden want wij zijn wezens met een eindeloze vaak niet gekende potentie.
   Een potentie die we veelal weggeven aan een ander en waar juist nu voortdurend een appèl op wordt gedaan: niet ik maar jij bent belangrijk.
   Een oud religieus dogma dat nog steeds diep in ons verborgen zit.
   Beladen met schuld en niet onderkend.

   Alles begint bij ‘ik’, bij mij en laat los dat dit egoïsme is.
   Eveneens een diepgeworteld schuldgevoel dat godsdienst, bijbel, paus, priester, imam of dies meer zij ons hebben ingeprent.
   Ik ben hier om te ervaren zoals jij hier bent om te ervaren.
   Samen zijn wij individuen die een prachtige wereld kunnen scheppen want wij zijn allen scheppers zonder ons hiervan terdege bewust te zijn.
   Wij creëren ieder moment onze eigen wereld.
   De vraag wordt steeds urgenter naar binnen te keren en ons werkelijk de vraag te stellen waarom wij hier zijn en niet vanuit een of ander religieus besef dat ons eeuwen en eeuwen afhankelijk en in de tang heeft gehouden zoals we nu buiten ons alsmaar sterker in de tang worden gehouden als we het niet gaan herkennen als ieders eigen opdracht.
   De vraag wie wij werkelijk zijn en waarom wij ons tot slachtoffer maakten en ons afhankelijk maakten van iets, iemand, een godsdienst of een systeem buiten ons.
   Wij zijn geen slachtoffers maar mooie, creatieve en liefdevolle wezens die tot volle potentie kunnen uitgroeien.