De Andere Krant

Gevaren van aluminium stelselmatig onderschat

Toine de Graaf

Mensen krijgen op allerlei manieren steeds meer aluminium binnen. Er verschijnen ook steeds meer studies waaruit blijkt dat dit schadelijk kan zijn voor de hersenen en mogelijk kan bijdragen aan stoor­nissen als de ziekte van Alzheimer. Maar vanuit de gezondheidsinstanties is hier weinig belangstelling voor.

Nog even, en het barbecue-seizoen brandt weer los. Stukje witvis in een aluminiumbakje, met een schijfje citroen. Lekker en gezond? Dat is de vraag. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelt dat tot 40 mg een veilige dagelijkse dosis is van aluminium. Maar onderzoekers van de University of Sharjah (AUS) in de Verenigde Arabische Emiraten toonden aan dat voedsel bereid in aluminiumfolie een veelvoud kan bevatten, tot wel 400 mg. De afgifte van aluminium wordt vooral verhoogd door zure vloeistoffen toe te voegen, zoals citroensap en tomatensaus. De afgifte neemt nog verder toe door gebruik van specerijen. Zubaidy: “Hoe hoger de temperatuur, hoe hoger de afgifte. Folie is niet geschikt om voedsel in te verhitten.”

Toch is aluminium alomtegenwoordig in de voedingsindustrie. Het is immers handig materiaal. Denk aan aluminium frisdrankblikjes, aluminiumfolie en de voedseladditieven (E-nummers) met aluminiumverbindingen. Of aan de aluminium kookketels en opslagtanks in de voedingsindustrie. Door de bereiding in dit soort ketels is soja een bekende bron van aluminium. In 2010 werden zelfs hoge concentraties aluminium aangetoond in zuigelingenvoeding op basis van soja. En dan hebben we het nog maar niet over de verzorgingsproducten die aluminium kunnen bevatten, zoals deodorants en tandpasta. Of over sommige medicijnen, zoals maagzuurbinders en vaccins.

Drinkwater is eveneens een bekende bron van aluminium. Dit metaal is namelijk alomtegenwoordig in ons leefmilieu: aluminium vormt ongeveer 8 procent van de aardkorst. Het wordt beschouwd als het meest verspreide metaal in de natuur. Blootstelling is dus lastig te vermijden. Maar door het veelvuldig gebruik in de (voedings)industrie is steeds vaker sprake van een piekbelasting. Al in 1897 werd ontdekt dat aluminium toxisch is voor de hersenen en het zenuwstelsel. In 1911 waarschuwde de Amerikaanse biochemicus/tandarts William John Gies voor de gevaren van aluminium als voedseladditief. Hij beschreef de effecten van aluminium bevattend bakpoeder in brood en biscuit bij honden en mensen, na zeven jaar onderzoek.

Sindsdien is het gebruik van aluminium alleen maar toegenomen, zoals de ­Canadese medisch geograaf dr. Harold D. Foster in 2004 uiteenzette in What ­really causes Alzheimer’s disease. Een citaat uit dat boek: “De grote bulk aan bewijs uit een groot aantal geografische en epidemiologische studies ondersteunt een sterk verband tussen aluminiumconsumptie, vooral monomeer aluminium uit drinkwater, en een verhoogde incidentie van de ziekte van Alzheimer.”

De laatste jaren is ook het onderzoek naar de gezondheidseffecten van aluminium toegenomen. Een bekende criticus is bioloog Chris Exley, emeritus-hoogleraar bio-anorganische chemie van de Britse Keele University (Stoke-on-Trent), die ruim drie decennia onderzoek deed naar aluminium en meer dan honderd publicaties op zijn naam heeft staan over aluminium, waaronder een standaardwerk over de relatie tussen aluminium-blootstelling en Alzheimer uit 2001. Exley deinst niet terug voor stevige stellingnamen. Eén van zijn artikelen, uit 2014, is getiteld: ­Waarom industriële propaganda en politieke inmenging niet kunnen verhullen dat humane blootstelling aan aluminium onvermijdelijk een rol speelt in neuro­degeneratieve ziekten, waaronder de ziekte van Alzheimer.

Exley stelt dat we leven in het aluminium-tijdperk en daarvoor een prijs betalen: “De komst van het aluminium-tijdperk en het gevolg van de alomtegenwoordigheid van aluminium, niet alleen in de omgeving maar ook in het menselijk lichaam, is dat we allemaal onderworpen zijn aan chronische aluminium-intoxicatie. Elke minuut van elke dag verbruiken we energie om te kunnen omgaan met de aanwezigheid van het biologisch reactieve aluminium in onze lichamen. Hoe hoger de belasting van aluminium in het lichaam, hoe waarschijnlijker het is dat het mechanisme waarover het lichaam beschikt om zich teweer te stellen zich manifesteert als ziekte.”

Hoe meer jij deelt, hoe meer mensen we bereiken!

Hoe kun je ons volgen?

Onze FB back-up pagina (voor zolang het duurt)

https://www.facebook.com/wijzijnhetSpuugzat

Op onze eigen vrije Vriendenplek

https://vriendenplek.nl/HetAndereNieuws

Van Jail naar Freedom? En ALTIJD GRATIS! Klik & Klaar! –>  Vriendenplek.nl 

En op Signal:

https://signal.group/#CjQKIMnl

X7j2IR14jVOIoymzMQ7MhrTepl1tHa6sY9iGAeEhAtOxM8SH-WeeuU430-wvSe

Signal Kanaal 2: https://signal.group/#CjQKIN8Hi3DUBfV7RSX3WQLvthuGQRrt5PQuZp3jtVUo_LFJEhCohjtqAahO2qYhJlLHWtIT 

Telegram: https://t.me/+8W_XSyRrxhw2MTI0

En natuurlijk op www.hetanderenieuws.nl

Wil je als organisatie, website of als vrije journalist ook deel uitmaken van het tegengeluid? Sluit je aan bij de Vereniging voor Vrije Journalisten. Meer dan 80 vrije media gingen je al voor. Meld je aan! https://vvj.nu/

Het Andere Nieuws wordt mede mogelijk gemaakt door:

(Visited 1.736 times, 1 visits today)