Van vrijheid en voorwaardelijkheid | # 3.53

Nederland is nog minder dan een week verwijderd van de invoering van de coronapas; het toegangsbewijs zonder welke men dan zal worden uitgesloten van bepaalde onderdelen van de maatschappij. Een ontegenzeggelijk pressiemiddel om de vaccinatiegraad, waarvan het demissionaire kabinet nog altijd vindt dat deze te laag is, verder op te krikken.

Hoe kan het toch dat dergelijke vrijheidsbeperkende maatregelen worden ingevoerd, in een democratische rechtsstaat, nota bene door zogenaamd liberale partijen? Dat zovelen, van politiek Den Haag tot de mensen van Unmute Us, bereid zijn om bepaalde (grond)rechten op te geven om hun afgepakte vrijheden terug te krijgen? Los van de al dan niet gegronde angst die eraan ten grondslag ligt: wat betekent vrijheid überhaupt voor deze mensen?

De fundamentele verschillen van inzicht hieromtrent zorgen al tijden voor spanningen in de samenleving en degenen die het meeste belang lijken te hebben bij de maatregelen wakkeren deze dan ook consequent aan. Hoe meer ruzie men met elkaar maakt, hoe minder last de échte verantwoordelijken van hen hebben. In zijn bespiegeling van deze zondag steekt Sven daarom iedereen wier relaties onder druk staan en iedereen die zich zorgen maakt over uitsluiting een hart onder de riem als aansporing om de liefde voor en verbinding met elkaar niet te verliezen. Immers, wanneer men zich niet laat opjagen tot een oorlog van allen tegen allen is de vrede reeds gewonnen.